Wat is het?
Nog geen vijftig jaar geleden telde de Nederlandse provincie Limburg 15.000 hectare aan boomgaarden met hoogstambomen. Dit areaal is door intensivering van de fruitteelt in hoog tempo afgenomen. Nu is er nog slechts 1900 hectare over. De overgebleven boomgaarden bieden een schuilplaats voor grote dieren als dassen, maar ook vogels als de wielewaal en de steenuilen.

Van wie is het?
Deze oude boomgaard is particulier bezit en wordt traditioneel gebruikt om het vee te laten grazen. Een traditionele heg van meidoorn grenst het gebied af.

Waar kan ik het vinden?
In het dorpje Mesch, in het zuidelijkste puntje van Limburg.

Wanneer is het ontstaan?
Veel oude hoogstamboomgaarden werden honderden jaren geleden bij boerderijen aangeplant, zoals bij de molen van Gronsveld, even onder Maastricht.

Waarom willen de mensen deze boomgaarden laten voortbestaan?
De oude hoogstamboomgaarden moeten beschouwd worden als een levend museum. Hier groeien nog steeds eeuwenoude appelrassen als Eijsdener Klumpke en de Reymstokker Kroonreinette. De boomgaarden zijn als genenreservoir ook belangrijk voor het bewaren van zeldzame peren- pruimen- en kersensoorten. Vrijwilligers van de Stichting Kleine Landschapselementen Limburg helpen bij de snoei van de oude bomen. Zieke exemplaren worden vervangen door jonge aanplant. Deze conservationists hebben een mooi boekje gemaakt met wandelingen en fietstochten: www.ikl-limburg.nl